Sukkot, Z'man Simchateinu, „czas naszej radości”, jest jednym z trzech świąt pielgrzymkowych, które obchodzimy z wdzięcznością. Wszystkie te trzy święta są związane z porami rolniczych zbiorów.  Jak wspomniano w Torze (Ptw 16, 16): „Trzy razy do roku ukaże się każdy mężczyzna przed Panem, Bogiem twoim, w miejscu, które sobie obierze: na Święto Przaśników [Macy], na Święto Tygodni [Szawuot – Pięćdziesiątnicy] i na Święto Namiotów [Sukkot]. Nie ukaże się przed obliczem Pana z próżnymi rękami”.

Trzy micwot, przykazania, których mamy przestrzegać w święto Sukkot są wyjątkowe, ponieważ wymagają kompletnego i dogłębnego wypełnienia.

Pierwszą micwą/ przykazaniem, od którego pochodzi nazwa święta, jest (wg Ks. Kpł 23, 41-44): „przebywanie w Sukkah (szałasie) przez siedem dni”. Jest to JEDYNE przykazanie w Prawie Żydowskim, które wypełniamy angażując całe swoje ciało, wchodząc do szałasu, jedząc, śpiąc i mieszkając w nim przez siedem dni.

Istnieją dwa powody tego przykazania: Pierwszym jest przypomnienie nam o namiotach, których Izraelici używali podczas czterdziestoletniej wędrówki przez pustynię z Egiptu do Ziemi Obiecanej.  Jest to również wspomnienie słupu obłoku, który chronił ich podczas podgórzy. Drugim powodem jest to, że Sukkot zawsze przypada na okres wczesnej jesieni, stąd jest ono „Świętem Żniw”. Podczas gdy z dumą zbieramy płody rolne i owoce naszej ciężkiej pracy, pamiętamy, że wszystko jest nam dane od Boga. Musimy opuścić nasze stałe, solidne, piękne domy i przenieść się na tydzień do tymczasowych, chwiejnych szałasów i zaufać Wszechmogącemu Bogu, że nas ochroni i podtrzyma.

Sukkah to kruchy szałas z trzema lub czterema ścianami, którego dach wykonany jest z naturalnej strzechy lub gałęzi, co zapewnia cień i ochronę przed słońcem, ale także pozwala zobaczyć w nocy gwiazdy.

Druga micwa jest wypełniana głównie podczas specjalnych świątecznych nabożeństw liturgicznych. Nakazuje się nam trzymać razem, błogosławić i potrząsać czterema gatunkami roślin (hbr. arba minim), składającymi się z jednej gałązki palmowej, trzech gałązek mirty i dwóch gałązek wierzby wraz z owocem cytrusowym (hbr. etrog). Każdy z nich reprezentuje inną cechę ludzkiego charakteru. Prawo nakazuje nam wypowiadać błogosławieństwo i modlitwę kiedy trzymamy je wszystkie razem.  Jest to symbol jedności ludzi bez względu na dzielących ich różnice. Trzymając wiązkę czterech gatunków roślin, zgromadzenie okrąża wystawione zwoje Tory w synagodze, wznosząc wyjątkową modlitwę z prośbą Hosannah – co oznacza „Boże, wybaw nas”.

Trzecią micwą, która wymaga zaangażowania całego naszego umysłu i duszy jest po prostu radowanie się i bycie szczęśliwym. To niezwykłe przykazanie pojawia się szczególnie w związku ze „Świętem Żniw” (Pwt 16, 13-15): „Będziesz obchodził Święto Namiotów przez siedem dni po zebraniu plonów z twego klepiska i tłoczni. W to święto będziesz się radował (…) i abyś był pełen radości”.

Święto Sukkot znane jest z tradycji przyjmowania wielu gości. Zwyczajem jest zapraszanie wielu osób do dołączenia do nas w naszych tymczasowych siedzibach. Ushpizin (goście w języku aramejskim) to symboliczna ceremonia, podczas której zapraszamy również nasze Matriarchy i Patriarchów, naszych przodków, aby dołączyli do naszego stołu.

Święto to jest również znane jako święto wszystkich narodów, jak nam o tym mówi prorok Zachariasz 14, 16: „Wszyscy ci, którzy ocaleją spośród wszystkich ludów, biorących udział w wyprawie na Jerozolimę, rokrocznie pielgrzymować będą, by oddać pokłon Królowi - Panu Zastępów - i obchodzić Święto Namiotów”.

Tak jak modlimy się podczas wieczornych nabożeństw świątecznych, życzę nam wszystkim: „Aby Bóg strzegł naszego przyjścia i naszego odejścia; aby nam dał życie i pokój, teraz i zawsze, aby rozciągnął nad nami Sukkah - namiot Swojego pokoju. Bądź pochwalony, Panie, który rozpościerasz nad nami Sukkah - namiot pokoju”.

Amen.

O autorze:

Rabin Oded Peles jest rabinem konserwatywnej kongregacji Shevet Achim w Jerozolimie.

Kantor, muzykolog i izraelski pedagog, rabin Peles urodził się w Izraelu w holendersko-niemieckiej rodzinie żydowskiej. Podążając śladami swojego dziadka, znanego kantora w Holandii, Oded służył i występował jako kantor w społecznościach na całym świecie. Specjalizuje się w unikalnych tradycjach muzycznych i liturgii Żydów zachodnioeuropejskich.

Od ponad dwudziestu lat rabin Peles jest aktywny w dialogu międzywyznaniowym zarówno w swojej pracy, jak i poprzez studia akademickie. Od wielu lat przewodzi chrześcijańsko-żydowskiej grupie hebrajskiej w Jerozolimie, która studiuje Biblię, Stary i Nowy Testament.

Działalność Centrum jest finansowana w ramach zadania zleconego przez Ministra Nauki pod nazwą "Centrum Relacji Katolicko-Żydowskich im. Abrahama J. Heschela", umowa nr MEiN/2023/DPI/2884 z 12.10.2023 r.