Modlitwa Kadisz
Kadisz jest krótką, szczególną modlitwą w języku aramejskim, która ma jeden bardzo konkretny cel: uświęcenie i oddanie czci Bogu. Chociaż słowa modlitwy są bardzo skoncentrowane na tym jednym temacie, modlitwa ta ma wiele różnych liturgicznych zastosowań. W rzeczywistości istnieje pięć „rodzajów” kadiszu, mimo że słowa są prawie dokładnie takie same we wszystkich z nich. Jest to modlitwa powtarzana wiele razy w trakcie jednego nabożeństwa. Jedną z jej z najbardziej znanych funkcji jest odmawianie kadiszu przez najbliższych krewnych niedawno zmarłej osoby.
Modlitwa rozpoczyna się w następujący sposób:
Niech będzie wywyższone i poświęcone Imię Jego, wielkie w świecie, który sam stworzył według Swej woli.
Niechaj ustanowi Swe królowanie za życia waszego i za dni waszych a jego pomazaniec niech będzie blisko. (…)
Za waszego życia i za waszych dni, i za życia całego domu Izraela, szybko i w bliskim czasie; mówcie: Amen.
Teraz pojawia się naprawdę ekscytujący fragment, najważniejszy moment tej niesamowicie świętej modlitwy - gdzie kongregacja wspólnie mówi:
Niech Jego wielkie imię będzie błogosławione na wieki wieków.
Modlitwa następnie jest kontynuowana w podobnym duchu.
Talmud mówi:
„Co więcej, za każdym razem, gdy wielkość Boga jest przywoływana, na przykład gdy Izrael wchodzi do synagogi i miejsc nauki i wypowiada modlitwę kadisz: „Niech Jego wielkie imię będzie błogosławione”, Święty, niech będzie błogosławiony, potrząsa głową mówiąc: Szczęśliwy król, który jest w ten sposób wychwalany w swoim domu (Brachot 3a)”.
Moment, w którym zgromadzenie wypowiada razem tę modlitwę jest niezwykle ważny, ponieważ wtedy realizują się słowa z Księgi Kapłańskiej 22:32: „Okazuję moją świętość pośród Izraelitów”.
Jest jednak pewien haczyk. Rabiniczna egzegeza tego wersetu uczy, że uświęcenie Boga może być jedynie spełnione we wspólnocie. Dlatego jedną z zasad kadiszu, podobnie jak niektórych innych modlitw, jest to, że nie można ich odmawiać samemu. Jedna osoba nie jest uświęcająca w zgromadzeniu Izraela. Musi być obecne tzw. kworum modlitewne - zdefiniowane jako dziesięciu dorosłych mężczyzn.
Chociaż rzeczywiście przechowujemy Bożą prawdę w skrytości naszych serc, to nie jest to wystarczające. Uświęcanie Boga jest aktem publicznym, głośną, złączoną z innymi osobami, wspólnotową deklaracją żywej prawdy o Bogu.
WSPÓŁPRACA
